"Insanin geçmise ihtiyaci var. Kim oldugumuzu hatirlamak için. Daha dogrusu eskiden oldugumuz kisiyi hatirlamak için. Bir an içimde bir aglama duygusu olusuyor. Hiçkirarak. O yüzden saka yapmaya basliyorum. Berbat sakalar. Melankolimi yalnizligima saklayayim. Eve gidince yasayayim."

Timur, 46 yasinda neredeyse mizantrop bir rock yildizi. Alkolle, hayatla, depresyonla, manasizlik hisleriyle, orta yas ve yaraticilik krizleriyle savasirken, bir yandan da dört yasindaki kizina baba, annesine ogul olmaya çalisiyor. En çok zorlandigi konuysa kendine katlanmak.

Yalniz, sürekli baska bir kisi olmaya zorlandigini düsünen, kim oldugunu artik bilemeyen, yasadigi çaga ayak uyduramayan bir rock yildizi. O sirada, kendini ikna etmekte zorlandigi bir gönül iliskisini de yürütmeye çalisiyor. Tabii, yapabildigi kadar. Daha dogrusu yapamadigi kadar.

Teoman sarki yazarligi kadar romancilikta da iddiasini ortaya koyuyor. Hem çok asina hem çok yabancisi oldugumuz bir kahraman, hem çok acikli hem çok eglenceli hem de komik bir hayat...