Gazzalnin Talmiyye olarak da anilan Nizar-Ismail Silerine yönelik bir elestiri olarak kaleme aldigi el-Kistasul-Mustakm, din söz konusu oldugunda akli kullanmaya karsi olan bir mezhebin siki takipcisine akli kullanmanin ölcusu ve gerekliligini ustaca anlatmaktadir.
Gazzal burada, özellikle felsefe ve dinin sik sik basvurdugu iki referans olarak mantik ilmi ve Kuran uzerinde durur ve dahasi, mantigi mesrulastirmaktan öte Kuranin, anlamin bir sarti oldugunu adeta ilan etmis olur. Kendisinin de belirttigi gibi, Muslumanlar icin zorunlu saydigi akil ve mantik bilgilerini bir söylem stratejisi olarak Kuran terimleri ve Kurandan örnekler yoluyla buyuk bir incelikle muarizina sunar. Nihayetinde, Kuranin emirleri ile mantik ilkelerinin uyumlu isleyisini supheye yer birakmayacak sekilde ortaya koyarak muarizini reddedemeyecegi bir yöntemle ikna eder.
Hem Gazzalnin ve onun sahsinda Islam dusunce tarihi mirasinin bir parcasi olmasi hem de Kuran ve akil yurutme arasinda kurdugu iliski bicimi bakimindan dikkate sayan bir öneme sahip Dusunmenin Dogru Ölcusu el-Kistasul-Mustakm, konuya ilgililerin yani sira genis bir okur kitlesi icin de carpici bir calisma niteliginde.
