Akademi kütüphanesinin yüksek kubbeleri altinda o güne dek yazilmis hemen her seyi bulmak mümkündü. Alni kadar elleri de kirismis kütüphane görevlisi, bunca kitabin arasinda en cok o yesil ciltlilerin okundugunu iyi bilerek her gün raflarini siliyordu. Nasil okunmasin Sözleri her zaman onu da büyülemisti Gel benimle. Ormanlarin kuytularindan cöllerin kavruk tepelerine, caglayan sularin bembeyaz köpüklerinden yildizlarin sessizligine, daglarin issiz patikalarindan hanlarin hengamesine uzanan bambaska diyarlarin cagrisini isittigin vakit, yola koyulmak icin nasil da yanip tutustugunu biliyorum. Kanatlanmak isteyen kalplerimiz, cehennemin sefillerinden cennetin azizlerine uzanan bir yolun sefiri olmayi nasil istemesin Bu yolda nice tehlikeler vardir ki korkusu en tatli uykulari kovalar. Öyleyse duracak miyiz Asla Insanlar ne zaman karsilayacaklarini bilmedikleri sonun, bir kösede oturunca daha gec ve daha makul bicimde gelecegini umarak neleri kaciriyor, bir düsünsene. Öylesi bir kum tanesi, öylesi bir solmus yaprak olmayi istemedim hic. Öyleyse yollara düsmeli Rüyalarimda dokundugum, hayallerimle dokudugum bu kanatlar senin olsun. Sana anlatacak öyle cok hikaye biriktirdim ki... Tut elimi. Gel benimle. -Saman Hatiralari, III. Cilt-