Kentin büyük ve kalabalik caddesinde yürüyordu. Oradan oraya kosusturan insan kalabaligi icindeki bir basinaligini hissetti, irkildi. Kara duygulariyla sari sicak kentlere göcüp, orada da aykiri duran sonbahar sürgünlerini düsündü. Ayni yerlerden ayni sözcüklerle geciyordu kacinci kez. Sözcükler öldürüyordu sanki her seyi. Bu kenti terk etmeye hazirlaniyordu. Mülksüz ve ciplak. .

Uzun zamandir kimseyle konusmuyordu, hep anilarini anlatan yasli balikci disinda. Mülksüz ve ciplak olmali dedi. Yasli balikcinin aldirdigi yoktu. Su lanet olasi dünyada kim aldiracakti peki Her sey ne kadar da hizli kirleniyor, ne kadar hizli tüketiliyordu artik.

Yaz yagmuru gibi serinletici ve gecici yasaniyordu iliskiler. Sevgiler bir atimlik, saclarimiz süpürge bile degil dostluklara. Seytanin sevgili cocuklariydik belki de. Tutkularinin izlegini sürmekten yorgun düstügü anlarda, en cok terk edilmisliklerine üzülürdü. Insanlari ve iliskileri bir kez daha ciplak düsündü. Neden her sey örtünük yasaniyordu sanki Kim bilir Belki de hayatin gizemi buradan geliyordu.